Wolken.
Waanzinnig hoog in de wolken,
zij kan er nog niet bij.
Ik kon haar niet bereiken,
ze was te ver van mij.
Een arm uitgestrekt,
naar haar, die lachend schreide.
Niet voor rede vatbaar,
dat was haar kille lijden.
Zo rees zij boven zichzelf uit,
aldaar, op eenzame hoogte.
Al snel als een almachtige,
zoals zij zelf beoogde.
Ik kon haar geen vangnet bieden,
toen zij naar beneden viel.
Het was alleszins voorspelbaar,
de adrenaline bleek fragiel.
Nu zoek ik haar voorzichtig op,
met haar zwarte waas voor ogen.
Soms lijken het net donderwolken,
die geen zon kunnen gedogen.
Eens zal zij weer verschijnen,
in haar eigen hoedanigheid.
Geen wolk meer, donker of licht,
die dan vals licht verspreidt.
Yasmijn, 2001.
Reactie schrijven
Zerubbabel (vrijdag, 29 juli 2016 21:02)
Stef Bos --- Sneeuw
https://youtu.be/995cIaYnk8o