"Er waait weer een frisse herfstwind door mijn door vitamine-D tekort getergde hoofd. Ineens doe ik weer dingen en ontmoet ik weer mensen. Soms moet de rem er weer even op om met een diepe zucht weer in de eerste versnelling een 'hellingproef' te doorstaan, want ook herstellen gaat met vallen en opstaan."
De donkere wolk drijft verder af. Ik kijk wat verdwaasd om me heen. De tijd is zinloos geweest en verloren. Precies zoals ik me een half jaar lang voelde. Ik kijk nog eens vluchtig over mijn schouder, naar die grote blinde vlek, maar die voelt zo onaangenaam dat ik weer snel voor me uit kijk. Mijn geest lijkt helderder, maar mijn lijf doet nog niet mee. Het voelt stram aan, hier en daar kleven wat nieuwe vetrolletjes. In de spiegel zie ik een bleek gezicht met lijnen die ik nog niet eerder heb gezien.
Mijn spiegelbeeld toonde wel eens gunstiger, slanker en jonger. Ok, tijd voor nieuwe highlights dus, om te beginnen in mijn haar. Mijn gezicht mag wel een kleurtje en dan nog een passend dieetje. En oh ja, wat nieuwe kleren, voorlopig in een maatje meer.
Er waait weer een frisse herfstwind door mijn door vitamine-D tekort getergde hoofd. Ineens doe ik weer dingen en ontmoet ik weer mensen.
Soms moet de rem er weer even op om met een diepe zucht weer in de eerste versnelling een hellingproef te doorstaan, want ook herstellen gaat met vallen en opstaan.
Vermoeidheidsrestanten en ongemakken weven zich door de dagen heen, maar mijn persoonlijke kleurenpallet neemt steeds meer de overhand.
Hoewel aarzelend, heb ik mijn virtuele pen weer ter hand genomen en schrijf ik een nieuwe scherpe column voor een vakblad. Vriend en klankbord Roelof sleept me er op alle fronten doorheen en laat me onvermoeid weten dat ik het (nog) kan! En ha… daar is –ie weer even, die kick. Het geeft me weer het gevoel dat ik leef! Yasmijn.
Reactie schrijven