Ik slik al sinds mensenheugenis (zo’n 20 jaar) psychofarmaca. Het ‘bipolaire stoornisstempeltje’ ging in de loop van de tijd gepaard met een veelvoud aan medicatie welke werd opgebouwd, afgebouwd, gewijzigd en herzien, echter zonder aantoonbaar of meetbaar resultaat. Die zalige toppen ja, die zijn behoorlijk afgezwakt, maar de diepe dalen blijven onnavolgbaar. Als ik niet zo positief was ingesteld ;-) zou ik me al jarenlang een afgestompt, depressief wezen hebben gevoeld met bovendien de nodige cognitieve problemen, waarbij het tekort aan concentratie en geheugen rijkelijk wordt gecompenseerd door een teveel aan chaos. Maar zelfs die chaos was wel eens helderder en kleurrijker van karakter.
Ach weet je, je groeit er in. Iedere nieuwe crisis wordt er weer wat gestoeid met een pilletje meer en een pilletje minder. Ze werken niet of hebben teveel bijwerkingen. Zelfs de elektroshocktherapie faalde, ze hadden de electroden net zo goed aan mijn grote tenen kunnen bevestigen, dan had ik in ieder geval minder last gehad van geheugenproblemen.
Overigens niets ten nadele van mijn psychiater, hij is met me begaan en ik kan altijd bij hem terecht. Alleen weet hij het ook niet meer. Een van zijn laatste moves was een poging om me richting een FACT-team (wijkteam) van de GGZ te praten, maar daar ben ik niet ingetrapt. Geen polonaise aan mijn huis en bovendien heb je niets aan die lui die er toch niet zijn als je ze écht nodig hebt. Dus gingen mijn psych en ik nog maar eens in conclaaf om uiteindelijk op een laatste redmiddel uit te komen.
De second opinion bracht me naar het Erasmus in Rotterdam, om vier maanden later bij het UMC in Utrecht uit te komen.
En ja, nu sta ik op de drempel: Ik mag alles af gaan bouwen… Het proces zou klinisch kunnen gebeuren, maar mogelijk ga ik het thuis proberen. Op dit moment is het nog niet helemaal duidelijk wat het wordt.
De zenuwen gieren me zo nu en dan door mijn lijf, maar kom op zeg, tuurlijk lukt het! Ik ben
immers sterk genoeg om zo nu en dan de dingen naar mijn hand te zetten. Gewoon even die verrekte pillenregen, die hagelkorrels reduceren tot een motregen die langzaam
kan wegebben tot het helemaal droog wordt. Een nieuwe basis, een nieuwe horizon. Wauw. Ik ga ervoor, ik ben sterker dan dat. Laten we het daar maar even op houden. De rest komt later wel
weer. Yasmijn.
Reactie schrijven
Daphne (zondag, 13 november 2016 22:32)
Dapper hoor, ik denk niet dat ik het aan zou durven om mijn medicatie af te bouwen. Ik wens je veel succes!
Kloek van sas. Na ons gesprek van vanmiddag (woensdag, 23 november 2016 20:38)
Na ons gesprek van vanmiddag. Veel succes e sterkte toegewenst .ave.